Urodziny o jakich można tylko marzyć...

02.11.06 Pomiędzy Dole a Tengboche

O poranku wyruszyliśmy w dalszą drogę.. pogoda znów była piękna, jednak szybko okazało się, że Damiana kolano jest już na skraju wytrzymałości :(

Bolesne dolegliwości, znacznie spowolniły nasze przemieszczanie się tym razem w dół, co niestety przy chodzeniu nie pomagało!

Nasi towarzysze wyprawy, postanowili, ze wybiorą się jeszcze do Tengboche - gdzie znajduje się największa w tym rejonie Gompa wraz z pięknym widokiem na Ama Dablam, Mt Everest oraz inne ośnieżone szczyty.

Przyznam, że była to dla mnie propozycja bardzo kusząca - bowiem wraz z podjęciem decyzji, iż lecimy do Nepalu - moją cichą nadzieją było to, iż odwiedzimy Buddyjską świątynię.. do której jak do tej pory nie mieliśmy okazji dotrzeć.. jednakże byłam już tak bardzo zmęczona, iż nie miałam siły myśleć o kolejnej wspinaczce.. gdybyśmy mieli czas na dwa, nawet jeden dzień odpoczynku..

Ostatecznie, postanowiliśmy z Damianem, ze będziemy szli wolniej (ze względu na jego nogę), następnie dotarłszy na umówione miejsce, spędzimy noc wspólnie z pozostałymi.. a rano się zobaczy!

Dotarcie do celu, okazało się bardzo przyjemnym spacerem, bardzo urokliwym, a kiedy pojawiliśmy się w loggii - wszyscy czekali na nas przy rozpalonym kominku - posiliwszy się ciepłą strawą :) okazało się, ze możemy wziąć gorący prysznic - zważywszy na fakt, iż od czterech dni korzystaliśmy tylko z nawilżonych chusteczek - wiadomość niebywała!!

Ale, ale... szczęście byłoby zbyt duże gdyby wszystko było takie proste i oczywiste!Kiedy zostałam zaprowadzona pod prysznic 0 - moje zaskoczenie było ogromne - prysznic znajdował się w maleńkiej, drewnianej komórce poza domem.

Przez moment zastanawiałam się skąd będzie pobrana woda.. odpowiedź otrzymałam bardzo szybko! Gospodarz, pomaszerował na drugą stronę, wszedł na dach - a tam z wielkiego garnka na mój znak gotowości - zaczął lać wodę w maleńki lejek.. dzięki, któremu woda spływała nieśmiałymi kroplami ku wnętrzu, a tym samym na moje spragnione wody ciało :)

Woda, rzeczywiście tym razem była.. hmm.. powiedzmy, ze ciepła - problem jednak polegał na tym, iż docierała ona w tak wolnym tempie, iż sam proces namoczenia włosów zajął co najmniej pół godziny!! Zanim prysznic skończyłam, wymarzłam jak nie wiem co, ale przynajmniej poczułam się choć odrobinę odświeżona - a tym samym gotowa na kolejną wspinaczkę!

03.11.06 Tengboche (3870m npm)

O poranku, zostawiwszy plecaki w loggii, w której spaliśmy - wyruszyliśmy ku Tangboche.

Przemierzyliśmy kolejny most..

Minęliśmy kilka napędzanych wodą młynków modlitewnych..

By ostatecznie, pokonawszy strome zbocze - dojść do słynnej Gompy..

... Gompy, która na tle Ama Dablam, Mt Everestu oraz innych szczytów - prezentowała się niewątpliwie pięknie..

...Cóż, właśnie zdałam sobie sprawę, ze nie dodałam żadnego zdjęcia, które pokazuje Gompę w całości, jednak mam nadzieję, ze choć w małym stopniu można odczuć, wyjątkową atmosferę, aja panuje w tym miejscu!

Niezwykłe dla mnie było to, iż po raz kolejny przekonałam się, jak realne są nasze marzenia - ja od dawna pragnęłam pojechać w Himalaje, aby choć w maleńkiej części poczuć atmosferę wypraw wysokogórskich, które śledziłam z zapartym tchem przez wiele lat..

Pragnęłam również, uczestniczyć w uroczystościach.. medytacjach buddyjskich mnichów.. ostatecznie w najgłębszych zakamarkach serca, kryłam pragnienie spędzenia swoich urodzin w niezwykłym miejscu!

Wszystkie te pragnienia ziściły się w chwili, kiedy dotarliśmy do Nepalu - a prawdziwą pełnię, odczułam w samym Tengboche!

Tamtejsi mnisi - dokładnie kiedy dotarliśmy do tego magicznego miejsca - rozpoczęli swoje medytacje, tuż obok Gompy, przy małej Stupie.

Później w Katmandu mieliśmy okazję uczestniczyć w różnych uroczystościach kilkakrotnie - jednak, to właśnie w Tengboche spełniła się magia mych ukrytych pragnień :)

Odkryliśmy również małą piekarenkę - aby uczcić tę niecodzienną chwilę - postanowiliśmy uraczyć się którymś, z pachnących ciasteczek..

Wybór był duży, nie mniejszy jednak od mojego niezdecydowania - kiedy tak stałam dumając na co miałabym ochotę - podszedł do mnie pewien mężczyzna, po czym zapytał mnie czy również wzruszyłam się przychodząc tutaj,i czy podobnie jak On popłakałam się - przyznam, że nigdy w życiu obcy człowiek nie zadał mi takiego pytania!

Ale cóż mogłam odpowiedzieć - dokładnie tak było, nie wspomniałam mu jednak, że dzisiejszy dzień jest dla mnie również wyjątkowy z tego względu, iż były to moje i mojego taty urodziny!!

Będąc w tak wyjątkowym miejscu - spełniły się moje marzenia i pomimo, iż nikt nie wiedział, iż obchodzę dziś urodziny (Damian z powodu bolącego kolana powolnym krokiem kierował się już do Namche Bazaar), to mimo to, czułam całą miłość i radość świata i wiedziałam dokładnie, że wszystkie najbliższe mi osoby myślami są również ze mną!

Życie potrafi sprawiać nam niezwykłe niespodzianki..

Potrafi być niezwykłe!!!